4 miesiące po zwycięskiej przez Wojska Polskie bitwie pod Grunwaldem (15 lipca 1410), doszło do kolejnego wielkiego starcia pod Koronowem (10 października 1410).

Zarys historyczny:
Po zwycięstwie pod Grunwaldem Wojska Polskie rozpoczęło oblężenie Malborka (25 lipca – 19 września 1410). Zamek jednak nie został zdobyty a wojska krzyżackie zaczęły odzyskiwać kontrolę nad większością swoich terenów. Około 4 tys. zaciężnego wojska krzyżackiego przybyło na Pomorze Gdańskie z zamiarem zaatakowania Kujaw i zdobycie Bydgoszczy. Król Władysław Jagiełło po zebraniu pospolitego ruszenia wysłał oddział liczący około 2 tys. zbrojnych, celem zatrzymania wroga. Koronowo było miejscem strategicznym. Tędy przechodziła najkrótsza droga z Tucholi do Bydgoszczy,

Polacy zdążyli obsadzić Koronowo, więc Krzyżacy, zaskoczeni polską gotowością do walki, przystąpili do odwrotu. W pościg ruszyli za nimi konni łucznicy. Widząc, że nie uda się uniknąć walki, wojska krzyżackie zatrzymały się na leżącym 7 kilometrów od Koronowa wzgórzu, gdzie przyjęli dogodną pozycję, aby stamtąd jednym uderzeniem rozstrzygnąć starcie. Doszło do bitwy, w której Polakom udało się zdobyć krzyżacką chorągiew.